Pisałem już we wpisie z początku sierpnia tego roku o uchwale KIO, która uznała, że przypadek publikacji ogłoszenia o zamówieniu w DzUUE w wydaniu sobotnim przy zamieszczeniu SIWZ na stronie internetowej w kolejnym dniu roboczym jest poprawne w kontekście m.in nowego art 14 ust 2 Pzp.

(tekst: http://wawrylo.pl/ogloszenie-o-przetargu-w-dzuue-w-sobote-siwz-w-poniedzialek-jest-poprawne/)

Sygn. akt: KIO/KU 23/17 z dnia 23 czerwca 2017 r.

 

Z niemałym zdziwieniem zapoznałem się z kolejną uchwałą KIO, co ciekawe dotyczącą tego samego Zamawiającego i dokładnie takiego samego stanu faktycznego – publikacja ogłoszenia tego samego dnia i publikacja SIWZ też tego samego dnia jak w sprawie KU 23/17

I tu powód zdziwienia – w dokładnie takim samym stanie faktycznym – Izba orzekła dokładnie na odwrót.

Sygn akt: KIO/KU 28/17 z dnia 3 lipca 2017 r.

 

Tym razem argumentacja przedstawiała się następująco:

Za chybioną należało uznać argumentację zamawiającego, jakoby przy wyznaczaniu znajdował zastosowanie przepis art. 14 ust. 2 ustawy Pzp. Stosownie do ww. przepisu, jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa dnia następnego po dniu lub dniach wolnych od pracy. Dostrzeżenia wymaga, że w przepisie przywoływanym przez zamawiającego jest mowa o sytuacji, w której „koniec” określonego terminu przypada w określone dni. Przepis dotyczy zatem terminu rozumianego jako pewien okres, którego końcową datę wyznacza sobota lub dzień ustawowo wolny od pracy. Charakter terminu zamieszczenia SIWZ na stronie internetowej zamawiającego jest jednak zupełnie inny, gdyż ustawodawca w art. 42 ust. 1 ustawy Pzp zdecydował się określić ten termin wskazując go konkretną, sztywną datą. Nie bez znaczenia jest również fakt, że przepis art. 42 ust. 1 Pzp stanowi implementację do prawa krajowego przepisów art. 53 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE a także art. 73 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylającej dyrektywę 2004/17/WE. Oba przepisy prawa unijnego stanowią, że podmioty zamawiające zapewniają za pomocą środków elektronicznych nieograniczony, pełny, bezpośredni i bezpłatny dostęp do dokumentów zamówienia, od daty publikacji ogłoszenia lub od daty wysłania zaproszenia do potwierdzenia zainteresowania.

Natomiast bez znaczenia dla rozumienia terminu publikacji SIWZ na stronie internetowej zamawiającego pozostaje natomiast drugi z przywoływanych przez zamawiającego przepisów, a mianowicie art. 43 ust. 2 ustawy Pzp. Przepis ten stanowi, iż jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8, termin składania ofert nie może być krótszy niż 35 dni od dnia przekazania ogłoszenia o zamówieniu Urzędowi Publikacji Unii Europejskiej. Jak wynika z literalnej wykładni tego przepisu reguluje on kwestię innego terminu, a mianowicie minimalnego terminu składania ofert, którego początek rzeczywiście powiązano z datą przekazania ogłoszenia do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, a nie z datą publikacji ogłoszenia w tym publikatorze. Jest to jednak zupełnie inny termin, aniżeli ten, o którym mowa w art. 42 ust. 1 Pzp.

Biorąc powyższe pod uwagę Izba stwierdziła, że zamawiający w okolicznościach faktycznych sprawy naruszył art. 42 ust. 1 ustawy Pzp.

 

Aby być konsekwentnym taka sama sprawa – dokładnie te same daty i ten sam zamawiający była przedmiotem innej uchwały KIO –

Sygn. akt KIO/KU 22/17 z dnia 19 czerwca 2017 r.

(wynik jak w uchwale KIO/KU 28/17 z dnia 3 lipca 2017 r.)

 

Jaka zatem jest aktualna odpowiedź na pytanie dotyczącą takiego stanu faktycznego?

Na tą chwilę Prezes UZP i 2 składy orzekających Izby stwierdził , że taka publikacja jest wadliwa, jeden  że prawidłowa.