Uchwała KIO Sygn. akt: KIO/KD 34/17  z dnia 24 lipca 2017 r.

W kontrolowanym przez Prezesa UZP postępowaniu którego przedmiot obejmował wykonanie robót  Wykonawca w formularzu ofertowym zaoferował realizację zamówienia za cenę brutto 338 180,79 zł, natomiast z kosztorysu ofertowego tegoż Wykonawcy wynika, że roboty budowlane objęte zamówieniem wycenione zostały na kwotę 543 545,87 zł brutto.

Zamawiający w toku czynności badania i oceny ofert, działając na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy wezwał Wykonawcę do złożenia wyjaśnień dotyczących rozbieżności pomiędzy ceną z formularza ofertowego a wyceną z kosztorysu ofertowego.

Wykonawca wyjaśniając wskazał, że „w formularzu ofertowym złożonym na przedmiotowe zamówienie nastąpiła omyłka pisarska. Cena naszej oferty jest adekwatna do wycenionych robót budowlanych w kosztorysie przedstawionym przez naszą firmę tj. wartość oferty brutto wynosi 543 545,87 zł”. Wraz z wyjaśnieniami wykonawca złożył „poprawiony formularz ofertowy”, w którym cena ofertowa brutto wynosi 543 545,87 zł.

Zamawiający takie wyjaśnienia uwzględnił a w konsekwencji poprawił oczywista jego zdaniem omyłkę pisarską.

Prezes UZP a w ślad za nim Krajowa Izba Odwoławcza uznały jedynie „formularz ofertowy” za treść oferty Wykonawcy (oferta sensu stricte), a to wobec złożenia przez Wykonawcę wyraźnego oświadczenia woli – zobowiązania do wykonania przedmiotu zamówienia za wskazaną w formularzu oferowaną cenę netto i brutto, podczas gdy Zamawiający za treść oferty uznał także „kosztorys ofertowy” z tego tylko względu, iż postanowienia SIWZ przewidywały obowiązek jego złożenia, kwalifikując go jako „zawartość oferty” („oferty winna zawierać”), czemu przypisać można takie tylko znaczenia, iż jest to oferta sensu largo, na którą składają się wszystkie oświadczenia (w tym oświadczenia wiedzy) i dokumenty (w tym tzw. dokumenty podmiotowe).

W konsekwencji błędnego uznania przez Zamawiającego, że w obu przypadkach ma się do czynienia z oświadczeniem woli Wykonawcy, Zamawiający dopatrzył się rozbieżności w treści złożonej oferty, którą – w zakresie „formularza ofertowego” – bezpodstawnie poprawił.

Zamawiający nie wykazał oczywistości omyłki pisarskiej, gdyż jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, aby móc ustalić czy i w jakim dokumencie doszło do omyłki musiał skorzystać z instytucji wyjaśnienia treści oferty na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, co świadczy o tym, że dla zamawiającego omyłki nie dało się w sposób oczywisty ustalić. Oczywistość omyłki na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 1 ustawy Pzp jest jedną z przesłanek dopuszczalności zastosowania tego przepisu.

Treść oferty Wykonawcy była jednoznaczna i wedle tej treści oferowana w formularzu ofertowym cena ofertowa była wiążąca.