W dniu 4 maja 2017 r. zapadł w TSUE jeden z najważniejszych od lat wyroków dotyczących zamówień publicznych – w sprawie C‑387/14

w odpowiedzi na pytanie prejudycjalne KIO TSUE stwierdził:

1)      Artykuł 51 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi w związku z art. 2 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by po upływie terminu zgłoszeń do udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego wykonawca przekazał instytucji zamawiającej, w celu wykazania, że spełnia on warunki uczestnictwa w postępowaniu w sprawie udzielenia zamówienia publicznego, dokumenty, których nie zawierała jego pierwotna oferta, takie jak umowa zamówienia zrealizowanego przez podmiot trzeci oraz jego zobowiązanie do oddania do dyspozycji tego wykonawcy zdolności i środków niezbędnych do realizacji rozpatrywanego zamówienia.

 

wniosek : w trakcie procedury po złożeniu ofert/wniosków nie ma możliwości uzupełnienia poprzez powołanie się na nowy podmiot trzeci (na marginesie nowa opinia prawna UZP na taką możliwość wskazuje – co jak się wydaje jest uzasadnione zasadą równości uczestników – nie można bowiem gorzej traktować wykonawcy który co prawda w ofercie wskazał na podmiot trzeci ale ten warunków nie spełniał w stosunku do takiego wykonawcy który pierwotnie oceniał że sam warunek spełnia i nie korzystał z podmiotu trzeciego)

 

2)      Artykuł 44 dyrektywy 2004/18 w związku z art. 48 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy oraz zasadą równego traktowania wykonawców, zapisaną w art. 2 tej dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszcza on, by wykonawca polegał na zdolnościach innego podmiotu w rozumieniu art. 48 ust. 3 omawianej dyrektywy poprzez sumowanie wiedzy i doświadczenia dwóch podmiotów, które samodzielnie nie mają wymaganej zdolności do realizacji określonego zamówienia, w przypadku gdy instytucja zamawiająca uzna, że dane zamówienie jest niepodzielne oraz że takie wykluczenie możliwości polegania na doświadczeniu większej liczby wykonawców jest związane z przedmiotem zamówienia, które musi zatem zostać zrealizowane przez jednego wykonawcę, oraz proporcjonalne do niego.

3)      Artykuł 44 dyrektywy 2004/18 w związku z art. 48 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy oraz zasadą równego traktowania wykonawców, zapisaną w art. 2 tej dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszcza on, by wykonawca biorący indywidualnie udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego polegał na doświadczeniu grupy wykonawców, której był członkiem przy innym zamówieniu publicznym, jeżeli faktycznie i konkretnie nie uczestniczył w jego realizacji.

 

wniosek: nie jest tak jak utarło się w orzecznictwie KIO że w przypadku konsorcjów sam fakt wspólnego realizowania zamówienia w konsorcjum oznacza (ze względu na solidarną współodpowiedzialność ustawową konsorcjantów) że każdy z konsorcjantów nabywa doświadczenie w realizacji całego zamówienia. To duża rewolucja w sposobie spełniania warunków udziału. Powinno to wpłynąć także na treść wystawianych przez Zamawiających poświadczeń

 

4)      Artykuł 45 ust. 2 lit. g) dyrektywy 2004/18, umożliwiający wykluczenie z postępowania w sprawie udzielenia zamówienia publicznego wykonawcy „winnego poważnego” wprowadzenia w błąd w zakresie przekazania żądanych przez instytucję zamawiającą informacji, należy interpretować w ten sposób, że przepis ten można zastosować, jeżeli dany wykonawca dopuścił się pewnego stopnia niedbalstwa, a mianowicie niedbalstwa mogącego mieć decydujący wpływ na decyzje w sprawie wykluczenia, wyboru lub udzielenia zamówienia publicznego, bez względu na to, czy stwierdzone zostanie umyślne naruszenie przepisów przez tego wykonawcę.

5)      Artykuł 44 dyrektywy 2004/18 w związku z art. 48 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy oraz zasadą równego traktowania wykonawców, zapisaną w art. 2 tej dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że dopuszcza on, by wykonawca wykazywał swoje doświadczenie, powołując się łącznie na dwie lub większą liczbę umów jako jedno zamówienie, chyba że instytucja zamawiająca wykluczyła taką możliwość na podstawie wymogów związanych z przedmiotem i celami danego zamówienia publicznego oraz proporcjonalnych względem nich.

 

cały wyrok poniżej:

 

http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=190329&pageIndex=0&doclang=PL&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=272934