Jak wynika z uchwały Sygn. akt KIO/KD 67/17 z dnia 8 stycznia 2018 roku Izba zgodziła się ze stanowiskiem Prezesa UZP który uznał, że ustanowienie wymogu zatrudnienia odpowiedniego wskaźnika osób pozbawionych wolności lub zwalnianych z zakładów karnych w kontekście przedmiotu niniejszego zamówienia oraz stawianych wykonawcom wymagań podmiotowych należy uznać na gruncie art. 7 ust. 1 ustawy Pzp za wymóg nadmierny, a poprzez to niezgodny z zasadą proporcjonalności i ograniczający konkurencję

Przedmiot postępowania organizowanego przez Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej w Poznaniu stanowiło „Wykonanie kompletnej dokumentacji projektowo-kosztowej budowy nowej jednostki penitencjarnej w Kaliszu”

Przedmiotem ww. zamówienia publicznego było wykonanie kompletnej dokumentacji projektowo – kosztowej zamierzenia inwestycyjnego polegającego na lokalizacji nowej Jednostki Penitencjarnej w północno – wschodniej części Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej w Kaliszu. Przedmiot zamówienia nie obejmował jednocześnie innych czynności.

Wśród warunków udziału w przetargu znalazły się w szczególności takie które dotyczyły personelu kluczowego wykonawcy m.in.:

projektant branży architektoniczno-budowlanej

projektant branży konstrukcyjno-budowlanej

projektant branży elektrycznej

projektant branży sanitarnej.

 

Tymczasem Zamawiający korzystając z możliwości jaką daje nowy przepis art. 22 ust 2a określił minimalny procentowy wskaźnik zatrudnienia osób należących do grupy określonej w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp na poziomie nie mniej niż 40 %.

Co ciekawe wymóg tego zatrudnienia dotyczył konieczności zatrudnienia specyficznej grupy defaworyzowanych – można powiedzieć ściśle związany z działalnością statutową samego zamawiającego, mianowicie – wymogu zatrudnienia odpowiedniego wskaźnika osób pozbawionych wolności lub zwalnianych z zakładów karnych.

 

Ani Prezes UZP prowadzący kontrole tego postępowania ani KIO w uchwale nie mieli wątpliwości, że  opis kryteriów społecznych w art. 22 ust. 2 ustawy Pzp wyraźnie wskazuje, że ma się ono odnosić do osób, których aktywizacja zawodowa jest trudniejsza, a realizacja zamówienia ma się na tą aktywizację bezpośrednio przekładać. Wymogu tego nie można zatem traktować jedynie jako narzędzia formalnego do ograniczania konkurencji poprzez ograniczanie pozostałym wykonawcom dostępu do zamówienia.

KIO w uzasadnieniu uchwały wprost stwierdziło:

Izba podziela stanowisko Prezesa Urzędu, iż w kontrolowanym postępowaniu postawiony przez Zamawiającego wymóg zatrudniania osób, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, był niezgodny z zasadą proporcjonalności wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. W szczególności charakter usługi projektowej oraz wymagania odnośnie potencjału kadrowego posiadającego odpowiednie prawem uprawnienia budowlane i aktualne członkostwo w Izbach Inżynierów Budownictwa racjonalnie wykluczały możliwość realizacji zamówienia przez osoby wskazane w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp

Co ciekawe nawet przy tak restrykcyjnym wymaganiu Zamawiający uznał, że o ile w postępowaniu o zamówienie ubiegało się konsorcjum to wystarczające będzie dla spełnienia tego wymagania o ile już choćby jeden z konsorcjantów taki wskaźnik zatrudnienia defaworyzowanych posiada – co oczywiście uznać należy za naruszenie art. 24 ust 1 pkt 12 Pzp – w ten sposób nie można spełniać wymagań dla klauzul prospołecznych – co potwierdzają i wyroki KIO i opinie Prezesa UZP.